康熙字典
【巳集下】【犬字部】㺑 ·康熙筆画:15 ·部外筆画:11
《唐韻》《集韻》? 山檻切,音㨻 。《說文》犬容頭進也。 又《廣韻》㺝 㺑 ,犬聲。 又《說文》一曰賊疾也。 又《廣韻》《集韻》? 所斬切,音摻。義同。 又《集韻》仕檻切,音嵁。犬齧貌。 又《集韻》蘇遭切,音騷。《神異經》西方深山有人,長尺餘,袒身,捕鰕蟹以食,名山㺑 。 又《玉篇》山監切《集韻》師銜切,? 音衫。犬容頭進也。 又《集韻》疏簪切,音森。又《廣韻》所咸切《集韻》師咸切,? 音攕。又《集韻》仕懺切,音鑱。義? 同。 又《集韻》所鑒切,音釤。犬毛。
dogs wormed through a narrow place, to oppress cruelly; to injure heartlessly, dogs biting, dog's hair, legendary monster (looks like a dwarf), bark